من و دوچرخه ام...
می خواستیم فاصله ها را نابود کنیم...
دنیا را فتح کنیم...
همه چیز نصیب ما شود...
حتی...حتی چشم هایت... روز ها و شب ها را رکاب زدیم...
فاصله ها را... اما...تنها چیزی که نصیبمان شد...
دستی بود که برای وداع تکان میخورد در هوا...دور از ما...
من و دوچرخه ام برای جنگ با تو و این کشتی غول پیکر...
چیزی نداشتیم جز دست های کوچک خالی...
| نسرین علی زاده |
حتما گروه زد بازی رو میشناسید، و مهراد هیدن که یکی از اعضای این گروه موسیقی است
چندی پیش در دوی ماراتن شرکت کرد
و توانست بعد از 42 مایل دویدن، مدال قهرمانی را کسب کند
از پیش و پس این دستاورد مستندی ساخته است تحت عنوان " 42 مایل "
و چند شب قبل بیشتر از این روند قهرمانی مهراد اطلاع پیدا کردم
و پیشنهاد میکنم حتما این ویدیو را تماشا کنید
نقطعه طلایی این مستند صحبت های مهراد از مبارزه مغز و بدن بود
که اشاره میکنه هر لحظه مغز دستور ایست و استراحت میده
و تو باااید فقط از مسیر لذت ببری نه مقصد ...
امروز اولین روز از ماه رمضان است، و برای کار و رفت و امد ها همیشه در همه حالت از دوچرخه استفاده میکنم
و امروز هم طبق معمول با زبان روزه 35 کیلومتر درون شهر رکاب زدم ...
وقتی ناخودآگاه یاد صحبت های مهراد هیدن توی مستند 42 مایل راجب درگیری و کش مکش های مغز و بدن افتادم
قدرتم بیشتر شد و بر مغز که هی فرمان بسته دیگه خسته شدم میداد قلبهه کردم ...
پیشنهاد میکنم حتما این مستند رو ببینید!
